Za pracę naukową i organizacyjną został wyróżniony odznaczeniem za wzorową pracę w służbie zdrowia (1984), medalem za zasługi dla neurologii dziecięcej (1996), certyfikatem Nowojorskiej Akademii Nauk (1995) i certyfikatem Polskiego Towarzystwa Epileptologicznego (1997), a w roku 2014 medalem Profesora Władysława Szenajcha z okazji 100-lecia założenia Szpitala im. Karola i Marii w Warszawie. Sirolimus mw Był wieloletnim członkiem komitetów naukowych czasopism medycznych: „Pediatrii

Polskiej” oraz „Neurologii Wieku Dziecięcego”. Miałem zaszczyt znać prof. Romana Michałowicza od ponad 50 lat, tj. od roku 1963, kiedy to odbywałem staż podyplomowy w Klinice Terapii Chorób Dzieci AM w Warszawie. Jemu zawdzięczam rozbudzenie zainteresowania pracą naukową i dydaktyczną. Pod jego kierunkiem i we współpracy z nim powstały moje pierwsze publikacje dotyczące zmian neurologicznych w przebiegu biegunek toksycznych u niemowląt oraz powikłań neurologicznych

u dzieci z chorobą Schoenleina i Henocha. Do końca jego życia utrzymywaliśmy przyjazny kontakt. Z zainteresowaniem śledził moją drogę zawodową i cieszyły go moje kolejno zdobywane stopnie i tytuły naukowe. Był miłośnikiem podróży, antycznych mebli i starego malarstwa oraz muzyki operowej i literatury pięknej. Prof. Roman Michałowicz zmarł 26 kwietnie 2014 r. na 4 tygodnie przed ukończeniem 88 roku życia, po krótkiej find more i do końca nierozpoznanej chorobie. Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach Warszawie. W uroczystościach pogrzebowych wzięło udział liczne grono jego przyjaciół oraz współpracowników z IP Centrum Zdrowia Dziecka. “
“Co może łączyć medycynę sądową z pediatrią? Z pewnością nagła, nieoczekiwana śmierć dziecka i konieczne badania pośmiertne. Czy poza tanatologią coś więcej? Profesor Edmund Chróścielewski (Ryc. 1), wieloletni kierownik Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej AM w Poznaniu (1952–1985), którego setna rocznica urodzin przypada na 2014 rok, był przykładem, że rozległa problematyka

dzieci i młodzieży może heptaminol obejmować także ten pozornie odległy obszar zainteresowań medyka sądowego. Ta strona działalności profesjonalnej Profesora nie jest znana większości pediatrów, nawet środowiska poznańskiego. 100-lecie urodzin to znakomita okazja, aby przybliżyć tę istotną część badań i opracowań sądowo-lekarskich Profesora. Również problematyka okupacyjna i wojenna dzieci i młodzieży polskiej zawsze była mu bliska. Będąc więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i uczestnikiem czynnej walki z okupantem, miał też osobiste bolesne doświadczenia. Jako specjalista medycyny sądowej i patomorfologii wiele swych prac z początku lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku poświęcił zagadnieniom pośmiertnych badań dzieci z wrodzonymi wadami rozwojowymi. M.in. były to przepukliny przeponowe, niedrożność przełyku, wady serca.